LIGHT STUDY-I   Ani Çelik Arevyan

Fotoğrafçılık 19. Yüzyılda doğarken, resim sanatında çiçekli natürmort geleneği iki yüz yıldır Felemenk ve Hollandalı ustaların öncülüğünde büyük değişimler geçirmiş ve zirve noktasına erişmiştir bile. Tabiatın canlı sembolleri olarak çiçekler ilk fotoğrafçılar tarafından tıpkı altın çağ ressamları gibi en ışıltılı ve görkemli halleriyle ele alınırlar. Sanatsal bir yönü olamayacak, mekanik bir süreç, bilimsel bir buluş olarak düşünülen fotoğrafçılık mesleği, ilk emekleme adımlarını atarken resmi taklit eder, bu yüzden de bu sanatın baş icracısı addedilen soylu kesimlerce reddedilir.

Fotoğrafçılığın resimden ayrışması, kendi yolunu çizmesi uzun sürmez. Charles Aubry’den, Duane Michals veya Imogen Cunningham’a, tarih boyunca çiçekli natürmort bin bir kılığa bürünerek lirik, düşsel, şatafatlı, hatta inanç ve gelenekleri sorgulayan provokatif kompozisyonlarla kendini yeniden yaratır.

Karl Blossfeldt (1865-1932) bitki ve çiçekleri mimari eserler olarak ele alır. Cepheden çekilen yakın plan kadrajlarla onların kendini tekrarlayan, ritmik şekillerini öne çıkartarak klasik mimari öğelerle bir paralellik kurar. Çiçek tasvirlerine geleneksel olarak yakıştırılan estetik kalıpları reddeden Irving Penn (1917-2009)  onların kısa ömürlü ihtişamına, renklerin ve dokunun geçirdiği evrim ve çürümeye odaklanarak gösterişli, klasik tasvirlerin ötesine geçer. Kendisini bir Michelangelo müridi addeden Robert Mapplethorpe (1946-1989) için fotoğraf, 20.Yüzyılın temposunda heykel sanatının yerini alabilecek tek araçtır. Tıpkı çektiği çıplak büstler gibi, ‘arum’ çiçeği fotoğrafları da onun için erotik çağrışımları olan birer fotografik heykeldir. Kendi çalışmaları için, ‘onları gerçek çiçeklere tercih ederim’ der. Bitki yetiştiricisi ve fotoğrafçı Edward Steichen (1879-1973) ise, çiçeklerini New York Modern Sanat Müzesi’nde sergileyerek onlara sanat eseri statüsü kazandırır.

Çağdaş fotoğrafçılık, çiçekli natürmort fotoğrafçılığına bazen gerçek bitkilerin bile görünmediği yeni önermeler sunmuştur. Joan Fontcuberta, 1984 yılında Herbarium serisinde çöp ve atıklardan çiçekler yaparak bilime ve medyaya duyduğumuz kör inancı, dünya görüşümüzü şekillendiren baskın söylemleri sorgular. Paul Prouveau (d.1956) Les İnvasives (İşgalciler, 2019) isimli çalışmasında sanat tarihindeki natürmortlardan esinlenerek, plastik torbalardan çarpıcı çiçek kompozisyonları oluşturur ve bizi içinde bulunduğumuz küresel ısınma çağının yarattığı çevresel buhranı tekrar düşünmeye davet eder. 

Resimde altın çağını 19. Yüzyılda yaşayan bu gelenek, 21. Yüzyıl fotoğrafçılığında özellikle çiçekle insan bedeni arasında kurduğu analojilerle kendini yenilerek gelişmeye devam ediyor. Ani Çelik Arevyan’ın sanatsal çalışmaları, sembolik bir bağlamda bu akımın içinde yer alıyor.

Birbirinden oldukça farklı dört seride, sanatçı solgun yapraklar, kuru ‘protea’ çiçekleri, parlak kırmızı flamingolar ve zamanın hışmına uğramış eflatun ‘lisiantus’ renkli ve kaygan dokusuna uzanan geniş bir alanda kompozisyonlar oluşturarak ışık kullanımındaki maharetini ortaya koyuyor. Yüksek kontrastlı siyah bir fon üzerinde yoğunlaşan renkler güçlü hisler ve dokunaklı bir hareketlilik duygusu yaratırken, barok bir teatralliğe de işaret ediyor.

Arevyan’ın eserinin özgünlüğü, renklerin yansıttığı derinliğin yanı sıra nesnelere kattığı bu hareket hissinde saklı. Bitkisel olanın insana beden ve işaret diliyle dokunduğu bir mizansenle yoğun ve hassas bir koreografi geliştiren Arevyan, bin yıllardır sanatçılara ilham kaynağı olan insan bedeninin ve bitki dünyasının sonsuz ifade biçimlerini, kendi sanatsal yolculuğuyla tam bir uyum içinde keşfetmeyi sürdürüyor.

Cristianne Rodrigues, curator

Paris, Şubat 2020

Fransızca’dan çeviri: Arda Eksigil

Paris, February 2020

LIGHT STUDY-I   Ani Çelik Arevyan

While photography emerged in the 19th century, the tradition of the flower still-life in painting has undergone great changes and has reached a peak under Dutch and Flemish masters for two hundred years. The first photographers in their most radiant and magnificent versions handle flowers, as the living symbols of nature as they had been by the golden age painters. As photography was deemed a mechanical process, a scientific discovery that could not have an artistic aspect, the profession of photography first gains momentum by imitating painting. Perhaps this is why the nobility, who were the primary practitioners of art, first rejected it.

It does not take long for photography to separate itself from painting, to draw its own path. From Charles Aubry to Duane Michals or Imogen Cunningham, the flower still life recreates itself over the course of history with lyrical, imaginative, magnificent, and even provocative compositions that question beliefs and traditions.

Karl Blossfeldt (1865-1932) treats plants and flowers as architectural works. He establishes a parallel between classical architectural elements by highlighting their repetitive, rhythmic shapes with close-up frames taken frontally. Irving Penn (1917-2009) refused traditional aesthetic patterns attributed to flower depictions and he goes beyond flashy, conventional depictions, focusing on the short-lived grandeur of flowers, looking at the evolution and decay of colors and texture. For Robert Mapplethorpe (1946-1989), who considers himself a Michelangelo disciple, photography is the only tool that can replace sculpture in the rhythm of the 20th century. Just like the naked busts he photographed, his 'arum' flower photographs are photographic sculptures with erotic connotations. He says of his own work 'I prefer them to real flowers'. Botanist and photographer Edward Steichen (1879-1973), on the other hand, exhibits his flowers at the New York Museum of Modern Art, giving them artwork status.

Contemporary photography has offered new propositions to flower still-life photography—sometimes; real plants do not even appear in the photographs. Joan Fontcuberta questions the blind belief in science and media—the dominant discourses that shape our worldview—, by making flowers from garbage and waste with the Herbarium series in 1984. In his work, Paul Prouveau (b. 1956) Les Invasives (Invaders, 2019), creates stunning flower compositions from plastic bags, inspired by the still-life tradition in art history and invites us to rethink the environmental crisis created by the global warming age we are in.

This tradition, which experienced its golden age in painting in the 19th century, continues today with analogies established between the human body and the flower in 21st century photography/ The artistic works of Ani Çelik Arevyan are included in this movement in a symbolic context.

In four series that are quite different from each other, the artist reveals her skill in the use of light by creating compositions in a wide area extending from pale foliage to dry protea flowers, from bright red anthurium to the colorful and slippery texture of the time-torn lilac lisianthus. The colors, concentrated on a high-contrast black background, evoke strong feelings and a touching sense of motion, while also pointing to a baroque theatrical.

The originality of Arevyan's works is concealed in the sense of movement that is added to the objects as well as the depth reflected by the colors. Arevyan develops a delicate choreography that is touched by the plants through body and sign language and continues to discover the endless expressions of the human body and the plant world in complete harmony with her own artistic journey. While recent studies such as Sharp Rose and Still Life with Magenta (2017) address the formal and spiritual potentials of flowers, Traces of This World (2012) series refers to the flow of time and the issue of existence by immersing humankind in a dizzying vortex. It also points to the continuity in Arevyan's approach to themes that have inspired artists for thousands of years, such as the human body and flowers.

Cristianne Rodrigues, Curator

Paris, February 2020

Light Study / Işık Etüdü-I, series / dry leaf  #10, 2020, 105x110 cm, c-print, diasec

Bu fotoğraflar; Onüç adetden oluşan  Light Study / Işık Etüdü-I serisine aittir.

This photographs, belong to the Light Study / Işık Etüdü-I series consisting of thirteen pieces.